Η 25η Μαρτίου

Γιορτάζουμε σήμερα δύο μεγάλες γιορτές. Τη γιορτή της Παναγίας και τη γιορτή της Πατρίδας.

Η γιορτή της Παναγίας είναι ο Ευαγγελισμός, δηλαδή η καλή(ευ) αγγελία – είδηση που έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην νέα κοπέλα, που ήταν τότε η Παναγία. Της είπε ο Αρχάγγελος πώς είναι θέλημα Θεού να γεννήσει με τρόπο υπερφυσικό τον Γιό του Θεού, τον Χριστό.    Η απάντηση της Παναγίας ήταν: «Ας γίνει το θέλημά Του» όπως λέει δε και το τροπάριο που ψάλλεται στην εκκλησία, από τη στιγμή εκείνη «ο Υιός(γιός) του Θεού Υιός της Παρθένου(της Παναγίας) γίνεται». Αυτό το τροπάριο (ύμνος) προηγουμένως λέει αυτά τα ωραία λόγια για το γεγονός του Ευαγγελισμού που είναι τόσο σπουδαίο για το ανθρώπινο γένος. «Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλη αινείτε (ψάλλετε δοξαστικά) Ουρανοί Θεού τη δόξα».

Η άλλη μεγάλη γιορτή που σήμερα γιορτάζουμε είναι γιορτή της Πατρίδας.

Με τη γιορτή αυτή τιμούμε τους προγόνους μας που το 1821 άρχισαν την Επανάσταση, ξεκίνησαν τον αγώνα για να απελευθερωθούν από τη σκλαβιά. Τους τιμούμε γιατί στις δικές τους θυσίες χρωστάμε την ελευθερία μας. Περισσότερο από τέσσερις αιώνες είχε κρατήσει η σκλαβιά του ελληνισμού. Το 1453 έπεσε η Κωνσταντινούπολη – το καμάρι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας – της Ρωμανίας, στα χέρια των Οθωμανών που αρχηγός τους ήταν ο Μωάμεθ που τον είπαν Πορθητή γιατί εκπόρθησε (κατάκτησε) την Κωνσταντινούπολη την Πόλη, όπως την έλεγαν. Τότε η Βυζαντινή αυτοκρατορία διαλύθηκε και χάθηκε η ελευθερία για τον ελληνισμό – την ρωμιοσύνη. Τη θέση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που είχε ζήσει χίλια χρόνια – γι’ αυτό την λένε χιλιόχρονη – πήρε η μουσουλμανική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σε αυτή την Οθωμανική Αυτοκρατορία όσοι ήταν μουσουλμάνοι είχαν όλα τα δικαιώματα. Όσοι ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ραγιάδες, όπως τους έλεγαν, κανένα δικαίωμα δεν είχαν. Ούτε το δικαίωμα  στη ζωή τους. Όποτε ήθελε η Οθωμανική εξουσία ακόμα και κάθε μουσουλμάνος τους σκότωνε.

Πολλές φορές προσπάθησαν οι Έλληνες – Ρωμιοί να επαναστατήσουν, να ξεσηκωθούν, για να απελευθερωθούν. Όμως οι προσπάθειες αυτές πνίγονταν στο αίμα . Στα τέλη του 18ου αιώνα ο Ρήγας Βελεστινλής – Φεραίος 1757 – 1797 από τη Θεσσαλία ο εθνεγέρτης, γιατί αγωνίστηκε να εγείρει να σηκώσει, να ξεσηκώσει το έθνος και Εθνομάρτυρας γιατί μαρτύρησε για το Έθνος. Τον σκότωσε το 1797 μαζί με τους συντρόφους του η οθωμανική εξουσία η Πύλη όπως την έλεγαν.

Ο Ρήγας ζητούσε την ελευθερία για κάθε άνθρωπο καταπιεσμένο από την οθωμανική εξουσία, όχι μόνο για τους έλληνες – ρωμιούς.

Στο πολύ γνωστό ποίημα του «Ο Θούριος» γράφει και τραγουδά:

«ως πότε παλληκάρια να ζούμε στα στενά…..»

Στα 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας, ο Σκουφάς, ο Τσακάλωφ και ο Ξάνθος δημιουργούν την Φιλική Εταιρεία. Σκοπός της οργάνωσης ήταν να προετοιμάσει μυστικά επανάσταση για την απελευθέρωση του ελληνισμού.

Όπως διαβάζουμε στο πολύ ενδιαφέρον blog του ιστορικού κ. Βλάση Αγτζίδη από το οποίο και άλλες πληροφορίες πήραμε για το άρθρο αυτό, στις 22 Φεβρουαρίου 1821 – αυτή είναι η σωστή ημερομηνία που άρχισε η επανάσταση (η 25η Μαρτίου είναι συμβολική ημερομηνία) ο Αλέξανδρος Υψηλάντης με τον Ιερό Λόχο πέρασε τον ποταμό Προύθο (είναι παραπόταμος του Δούναβη) σήκωσε την σημαία της Επανάστασης και δύο μέρες μετά έβγαλε την προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Αυτό το γεγονός ήταν που πυροδότησε (έδωσε το πύρ, την φωτιά, δηλαδή κάτι σαν σύνθημα) τις ελληνικές εξεγέρσεις σε διάφορα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η πιο πετυχημένη από όλες τις εξεγέρσεις ήταν αυτή που έγινε στον Μωριά. Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν ένα μικρό τοπικό γεγονός αλλά είχε πανελλήνια και παγκόσμια σημασία.

Οι πρόγονοί μας τότε το 1821 πολέμησαν με ηρωισμό έκαναν δοξασμένα κατορθώματα, υπέστησαν θυσίες, σφαγές το σύνθημα τους ήταν «ελευθερία ή θάνατος».

Είναι πολλά τα ονόματα των ηρώων «Κολοκοτρώνης Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Δημήτριος Υψηλάντης, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Κανάρης, Εμμανουήλ Παπάς, Mάρκος Μπότσαρης,         Μιαούλης.

Τόποι θυσίας Μεσολόγγι, Μανιάκι Αλάμανα Νάουσα. Έγιναν μεγάλες σφαγές στην Χίο, στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, στην Κύπρο, στην Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη.

Τα αποτελέσματα της Επανάστασης ήταν η δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, αυτού που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Έτσι το Ελληνικό Έθνος απόκτησε κράτος όπως και τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη την εποχή εκείνη.

Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

Στην πόρτα της Αγια-Σοφιας, που σφάλησεν

ενός αγγέλου χέρι,

διπλοσφαγμένος επεσ’ ο Δικέφαλος

απ’ τ’ άπιστο μαχαίρι.

Στην πόρτα της Αγια-Σοφιας, σπαράζοντας,

με ματωμένα στήθη,

τις δύο φτερουγες άπλωσ’ ο Δικέφαλος

και πάλι ορθός εστήθη.

Και στοίχιωσε, και θέριεψε, και πλήθυνεν

ο νεκροαναστημένος,

κ’ έγιν’ ο ένας μύριοι Αϊτοί Δικέφαλοι

στο δουλωμένο Γένος.

Και πεταξε στα πέρατα και φώλιασεν

όπου σκεπή τον κρύβει.

σε μοναστήρι, σ’ εκκλησιά, και σ΄άρχοντα

και σε φτωχου καλύβι.

Στην πλάκα του μοναστηριου τον σκάλισε

καλόγερος τεχνίτης,

η καλομάννα φυλαχτο τον φόρεσε

στ’ ανήμπορο παιδί της.

Στον αργαλειό της καθιστη μερόνυχτα

τον ύφαν’ η βοσκούλα,

περήφανος ο άρχοντας τον έδεσε στο δαχτυλίδι βούλα.

Κρεμάστηκε απ’ τα νύχια του τα΄ακοίμητο

της Παναγιας καντήλι

κι άγιασε στου Χριστου το Τετραυάγγελο

γραμμένος με κοντύλι.

Τέσσαρα μαυρ’ ατέλειωτα εκατόχρονα,

βουβος κι αποκρυμμένος,

κλωσσουσε την Εκδίκηση ο Δικέφαλος

στο δουλωμένο Γένος.

Ξάφνω μια μέρα βρόντησ’ ο αντίλαλος:

«ως πότε παλικάρια!»

και μύριοι Αϊτοι Δικέφαλοι φτερούγισαν

από σπαθιων θηκάρια.