Έλεν Κέλερ

Σε προηγούμενο κείμενο στη στήλη μας αναφέραμε το όνομα της Έλεν Κέλερ.

Σήμερα να μιλήσουμε, να πούμε περισσότερα για τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο, την Έλεν Κέλερ, που με το λαμπρό παράδειγμα της έδειξε τι μπορεί να καταφέρει, να πετύχει η ανθρώπινη θέληση. Έδειξε η Έλεν Κέλερ σε όλους, με όλα αυτά που κατάφερε ότι το να είσαι τυφλός και συγχρόνως κωφός δεν αποτελεί εμπόδιο για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Έμαθε τον κόσμο να σέβεται τα άτομα με ειδικές δεξιότητες και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα τους. Έφτασε μέχρι το αμερικανικό Κογκρέσο για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα τους. Γι αυτούς τους αγώνες της έγινε γνωστή παγκόσμια. Αγωνίστηκε και για τα εργατικά δικαιώματα και για να δοθεί ψήφος στις γυναίκες. Γενικά υποστήριζε θερμά κάθε προοδευτικό κίνημα παγκόσμια. Είχε έρθει και στην Ελλάδα τον Νοέμβρη του 1946 και σε επιστολή ευχαριστήρια που έστειλε στη Διοίκηση του Φάρου Τυφλών την δύσκολη εκείνη εποχή μίλησε για τα δίκαια του Ελληνικού λαού.

Αυτό το τυφλό και κωφό παιδί  το αγρίμι μέχρι τα επτά του χρόνια, που ούρλιαζε και κλωτσούσε όταν νευρίαζε και χαχάνιζε ανεξέλεγκτα όταν ένοιωθε χαρά μπόρεσε να γίνει συγγραφέας πολλών και αξιόλογων βιβλίων όπως : «Το ημερολόγιο της Έλεν Κέλερ», «Η ιστορία της ζωής μου», «Απαισιοδοξία» και άλλα.

Έγινε δασκάλα, ταξίδεψε σε πολλές χώρες για να υποστηρίξει και να βοηθήσει συνανθρώπους της με παρόμοια προβλήματα. Έγραψε άρθρα, έκανε διαλέξεις, φρόντισε να γίνουν ιδρύματα για ανθρώπους με δυσκολίες και αναπηρίες. Πήρε μέρος σε φιλανθρωπικές κινήσεις. Με την γραφή Μπράϊγ για τυφλούς έμαθε 4 γλώσσες αγγλικά, γαλλικά, λατινικά, ελληνικά.

Η Έλεν Κέλερ με τη θέληση και την επιμονή που έδειξε όχι μόνο νίκησε την αναπηρία της και της αντιξοότητες (δυσκολίες) αλλά θριάμβευσε στον αγώνα της και έδειξε τον δρόμο σε όλους εμάς για να προχωρήσουμε να νικήσουμε να κερδίσουμε την επιτυχία. Να μην νομίσουμε όμως πως όλα αυτά που μπόρεσε να κάνει τα κατόρθωσε επειδή είχε ιδιαίτερες ικανότητες. Όχι, όλα αυτά τα έκανε γιατί είχε θέληση. Η ίδια γράφει σε ένα βιβλίο της : «Όταν ο πλατύς κανονικός δρόμος στη ζωή σου από τον οποίο πρέπει να περάσεις είναι για σένα κλειστός τότε πρέπει να ψάξεις να βρεις – για να προχωρήσεις – μονοπάτια. Σκαρφαλώνεις, προχωράς κατρακυλάς, γλιστράς πας προς τα πίσω, προσπαθείς πάλι και πάλι. Πέφτεις, σηκώνεσαι. Όταν πετύχεις να προχωρήσεις τότε βλέπεις πέρα τον ανοιχτό ορίζοντα και τότε παίρνεις κουράγιο. Μπορεί πάλι λίγο μετά να πάς προς τα πίσω. Όμως συνεχίζεις. Κάποτε θα φθάσεις.»

Αυτή την υπεράνθρωπη προσπάθεια που περιγράφει την άρχισε η Έλεν στα επτά της χρόνια. Τότε συνάντησε την δασκάλα της την εικοσάχρονη τότε Αν Σάλιβαν που έγινε δασκάλα της και στάθηκε δίπλα της για 49 χρόνια. Η Αν Σάλιβαν μόλις είχε αποφοιτήσει, τελειώσει τις σπουδές, από το Ινστιτούτο Πέρκινς στη Βοστώνη.

Δέχτηκε να πάει μαζί με την οικογένεια Κέλερ στο σπίτι τους στην Αλαμπάμα και να αναλάβει το μικρό αγρίμι την Έλεν που δεν άκουγε και δεν έβλεπε. Το πρώτο πράγμα που προσπάθησε η Αν Σάλιβαν να κάνει για την μικρή Έλεν που αναποδογύριζε τα πάντα τριγύρω της ήταν να της μάθει πειθαρχία. Στη συνέχεια αφού η μικρή Έλεν δεν είχε όραση και ακοή ο μόνος τρόπος να περάσει στο παιδί η πληροφορία ήταν η αφή.

Έτσι η Αν Σάλιβαν έβαλε στην αγκαλιά του μικρού κοριτσιού μια κούκλα μετά έπιασε το χεράκι του και στην παλάμη του έγραψε με το δάκτυλό της, η Αν Σάλιβαν, τη λέξη κούκλα (doll στα αγγλικά).

Ήταν τότε Μάρτης τους 1887 στο σπίτι της Έλεν στην Αλαμπάμα των Ηνωμένων Πολιτειών στον αμερικάνικο Νότο εκεί που είχε γεννηθεί το 1880 και δέκα εννέα μηνών από ψηλό πυρετό έχασε την όραση και ακοή. Τον επόμενο μήνα, τον Απρίλη 1887, έγινε το σημαντικό, το καθοριστικό πρώτο βήμα που με αυτό άνοιξε ο δρόμος της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο σε αυτό το τυφλό και κωφό παιδί. Ήταν η στιγμή που η Αν Σάλιβαν έβαλε το χεράκι της Έλεν κάτω από μία βρύση που έτρεχε το νερό και στο άλλο χέρι της έγραψε τη λέξη νερό ( στα αγλλικά water) το παιδί πήρε το μήνυμα. Κατάλαβε και ενθουσιάστηκε, αφού με την πράξη αυτή κατάλαβε τη σύνδεση αντικειμένων και γραμμάτων. Το παιχνίδι των λέξεων κέντρισε το ενδιαφέρον της. Αργότερα θα μάθει να διαβάζει τις λέξεις βάζοντας τα δάκτυλα πάνω στα χείλη και τον λαιμό αυτού που της μιλούσε και συγχρόνως στο άλλο χέρι της έγραφαν με το δάχτυλο τη λέξη (αυτή η μέθοδος λέγεται Tadoma)

Όμως χρειάστηκε είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει να μάθει να μιλά και να την καταλαβαίνουν.

Θα μπορούσε κανείς πάρα πολλά να γράψει για την Έλεν Κέλερ.

Θα μιλήσουμε πάλι άλλη φορά γι αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο που το παράδειγμά του εμψυχώνει κάθε άνθρωπο στον αγώνα της ζωής και ιδιαίτερα όλους εμάς που ο αγώνας που πρέπει να κάνουμε είναι πιο δύσκολος και σκληρός.

Η φωτεινή πορεία της Έλεν Κέλερ πάνω στη γή τελείωσε το 1968. Τότε έφυγε από αυτή εδώ τη ζωή η γυναίκα που όχι μόνο νίκησε αλλά θριάμβευσε πάνω στην αντιξοότητα (δηλαδή στο εμπόδιο, τη δυσκολία) και την αναπηρία και αγωνίστηκε με πολλούς τρόπους για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αγάπησε την Ελλάδα, τον ελληνικό πολιτισμό. Για την ελληνική γλώσσα η Έλεν Κέλερ είπε αυτά τα λόγια: «Αν, όπως λένε, το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της σκέψης»

«Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν τα βλέπουμε ούτε τα αγγίζουμε αλλά τα νοιώθουμε με την καρδιά».

Αυτά είναι λόγια που είχε πει η Ελεν Κελερ και τώρα τα έχουν γράψει στη βάση του αγάλματος της που έχουν στήσει, προς τιμήν της στην Αλαμπάμα.

Ανδρέας